2017-12-17 Oliebollen (Midden Nederland) - VERVALLEN

[F(J)R-AnS]

Organisator:	Frans van Baal - F(J)R-AnS +31 6 22422353
Starttijd	Verzamelen tussen 9.45 en 10.45 uur
Start	Restaurant Greenfield's Amsterdamsestraatweg 42 3741 GS  Baarn +31 35 5412576 www.greenfields.nl
Eindpunt	Idem
Lengte	ca. 140 km, netto reistijd ca. 3u 15min

De Oliebollentoer start en eindigt net als vorig jaar in Vorstelijk Baarn.
De route wordt dit jaar in tegenovergestelde richting verreden. Een geheel ander gezicht, dat kan ik jullie wel vertellen!
De beschrijving van al het moois dat jullie onderweg tegenkomen is niet veranderd. De volgorde waarin; deze heb ik wel aangepast.


1874 is een belangrijk jaar voor Baarn, op dat moment een klein boerendorpje. Dan wordt de spoorlijn Amsterdam-Amersfoort geopend, met een station in Baarn. De boeren kijken hun ogen uit! Vanaf dat jaar verandert Baarn in een razend tempo. Heel welgesteld Amsterdam lijkt hier in een nieuwe villa of buitenplaats de vrije tijd te willen doorbrengen. "Vanwege zijn statige bosschen, vol van de aroma's der ruischende dennen", zeggen de rijke kooplui en notabelen.

Die ongelooflijke aantrekkingskracht heeft Baarn nog steeds. Niet zo verwonderlijk, want hoe vorstelijk is hier de keuze! 's Morgens met je laarzen in het bos, 's avonds gezellig
naar het theater. Je kunt hier pannenkoeken eten én chic tafelen. Kamperen óf slapen in een luxe hotel.

Unieke wandel- en fietsroutes voeren je door bossen met eeuwenoude bomen en mooie, verstilde plekjes. Door het weidse poldergebied van de Eem. Langs kastelen en Paleis Soestdijk met haar rijke Oranje-verleden. Maar ook naar plekken vol actie en avontuur. Mountainbikers komen hier van heinde en ver. En in Lage Vuursche vind je het grootste klimbos van Nederland! Ons bruisende centrum, waar de terrassen lonken, biedt daarnaast tal van speciaalzaken waar topkwaliteit en service hoog in het vaandel staan.

De charme van een dorp, de voorzieningen van een stad en een ongekende variatie in natuur, cultuur en ontspanning; dat is wat Baarn maakt tot Vorstelijk Baarn!

[Bron: http://www.vorstelijkbaarn.nl/vorstelijk-baarn/video-vorstelijk-baarn/]


Onze route gaat van start vanaf de nw-kant van Baarn, onze verzamellocatie Restaurant Greenfield's.

Restaurant Greenfield's

                     komende vanaf A-1                      ingang aan de achterzijde                   komende vanuit Soestdijk/Hilversum

           

Bijna direct na vertrek, kort voor de 'Escher-rotonde' ligt aan de linkerkant 'kasteel Groeneveld'.

         

Een kortstondig bezoek aan het Gooi brengt de route ons via Eemnes, Eembrugge en Eemdijk naar het vissersdorp Bunschoten/Spakenburg. In tegenstelling tot vorige keer is dit jaar het pittoreske zicht op de haven vanaf de motor wel te bewonderen. Hiervoor is het nodig een kleine ronde in het centrum te maken over de eenrichtingswegen.

Na deze 'ronde van Spakenburg' is het de beurt om vanaf Eembrugge het stroomgebied van de rivier de Eem te volgen tot aan Hoogland. Na Soest, alwaar de goedkoopste tankplek van NL is (volgens hun zeggen), wisselen vlot-doorrijdende provinciale wegen zich af met landelijke kronkelweggetjes tot in Doorn.

In Doorn treffen we onze eerste 'vorstelijke locatie' van deze dag aan, namelijk 'Huis Doorn'.

In mei 1920 betrok ex-keizer Wilhelm II van Duitsland Huis Doorn. Duitsland had de Eerste Wereldoorlog verloren en na heftige interne discussies werd uiteindelijk in Duitsland de monarchie afgeschaft en op 9 november 1918 de republiek uitgeroepen. De (nu ex-)keizer bevond zich die dag bij zijn troepen in Spa in België. Hij kon zijn eigen land niet meer in en de geallieerden wilden hem arresteren en berechten voor oorlogsmisdaden. De enige uitweg voor Wilhelm was naar een neutraal land vertrekken en dus vroeg Wilhelm asiel aan in Nederland. Dat werd door de Nederlandse regering toegestaan op voorwaarde dat hij zich niet meer met politiek zou inlaten.

Wilhelm logeerde eerst bij Godard John George Charles, Graaf van Aldenburg Bentinck, in Kasteel Amerongen, waar hij ook officieel afstand deed van de Duitse troon, en kocht in 1919 uit eigen middelen het dicht bij Kasteel Amerongen gelegen Huis Doorn. Wilhelm liet het kasteel eerst van alle gemakken voorzien, onder andere elektriciteit, modern sanitair en verwarming, waarna hij zich er definitief vestigde. Verder liet hij de oprijlaan van de Dorpsstraat verleggen naar de rustigere Langbroekerweg waar een poortgebouw in Hollandse neo-renaissancestijl werd neergezet. Het kasteel werd ingericht met objecten uit zijn keizerlijke paleizen in Berlijn en Potsdam. Deze inboedel kwam in 59 treinwagons naar Nederland.

Wilhelm bewoonde Huis Doorn met zijn echtgenote Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg maar zij was al ernstig ziek en overleed na een jaar. Met groot ceremonieel vertoon werd zij per trein naar Potsdam gebracht, waar ze haar laatste rustplaats vond in de 'antieke tempel'. Wilhelm hertrouwde al snel en leefde daarna met zijn tweede vrouw prinses Hermine van Schönaich-Carolath op het kasteel, tot zijn eigen overlijden op het landgoed in juni 1941. Opmerkelijk is dat Wilhelm een grote passie voor houthakken ontwikkelde en vrijwel dagelijks was hij bezig met bomen omhakken en in stukken zagen. Dit was een grote prestatie van Wilhelm vooral omdat hij, door complicaties bij zijn geboorte, zijn hele leven lang zijn linkerarm niet kon gebruiken: hij deed dus alles met alleen zijn rechterarm. Na verscheidene jaren was het landgoed hierdoor grotendeels ontbost. Tegenwoordig is daar echter niet veel meer van te zien doordat het bos op het landgoed zich weer hersteld heeft en Wilhelm in zijn tijd ook zelf voor nieuwe aanplant zorgde. Het Huis Doorn zelf bevatte in Wilhelms periode onder andere schilderstukken van Frederik de Grote, veldslagen en parades, portretten van hemzelf, gobelins van Marie-Antoinette, een goud gedecoreerde toiletpot en meer.

Hoewel Wilhelm minachtend neerkeek op de nazi's en hun ideologie, zond hij in juni 1940, amper een maand nadat Nederland in mei 1940 door het Duitse nazi-regime was bezet, wel een gelukstelegram naar Adolf Hitler in verband met diens zege in Frankrijk. Dit gebaar was meer een initiatief van Hermine, die het nazisme meer was toegedaan en Wilhelm zag hierin een mogelijkheid de Führer gunstig te stemmen inzake de positie van de adel die in het Derde Rijk steeds meer in het gedrang kwam. Door veel Nederlanders en de regering, inmiddels in ballingschap in Londen, werd dit 'gelukstelegram' aan Hitler gezien als verraad van, en ondankbaarheid voor, de gastvrijheid van Nederland dat in 1918 aan Wilhelm asiel verleende. Dit was mede een van de redenen om Huis Doorn na de oorlog te onteigenen van de familie Hohenzollern.

Over de leefwijze van de keizer zelf is nog te zeggen dat hij in zijn huis er een volledige Pruisische militaire traditie op na hield. Zo had hij meerdere staf adjudanten in de rang van Luitenant-kolonel en hoger, afkomstig uit Pruisen welke geacht werden dagelijks met de keizer te discussiëren over zaken betreffende de wereldpolitiek en met hem kaartspelen moesten spelen, sigaren moesten roken en glazen Cognac moesten leegdrinken. Omstreeks 23:00u vertrok de keizer dan naar zijn kamer.
Wat hij besprak met deze militairen inzake wereldpolitiek, werd dan de volgende ochtend tussen 08:00u en 09:00u gedeeld met de voltallige staf van zijn huis die daartoe in de hal zich moesten verzamelen waarna hij hen vanaf de trap toesprak. Dit heeft hij gedaan vanaf einde WO-I tot zijn overlijden op 4 juni 1941.

Na het overlijden van Wilhelm II werd zijn stoffelijk overschot in een grootse uitvaart naar de kapel gebracht, nabij het poortgebouw. Zijn uitvaart werd, tegen de wil van de ex-keizer in, ook bijgewoond door vertegenwoordigers van nazi-Duitsland waaronder het hoofd van de Duitse bezettingsmacht in Nederland Arthur Seyß-Inquart. In het park van Huis Doorn werd later onder leiding van de Berlijnse architect E. Kiessling een mausoleum gebouwd, naar een ontwerp van Wilhelm zelf, waarin Wilhelm II tot op heden nog altijd ligt opgebaard. De wens van Wilhelm was om na herstel van de monarchie in Duitsland bij zijn overige verwanten in Potsdam te worden bijgezet maar aangezien dat nooit is gebeurd, Duitsland is tot op heden een republiek, blijft zijn lichaam in Doorn.[/color][/i]


Na deze 'vorstelijke' ontmoeting passeren we in Huis ter Heide de allereerste in Nederland.

Gewoon doorrijden, is mijn advies. De McDrive is not-the-place-to-be voor de motor, toch?


Door bosrijke gebieden en over uitbundig aangeklede lanen met links en rechts riante woningen vervolgen we onze weg naar Lage Vuursche via onder andere Bosch En Duin.

NIET vergeten regelmatig je ogen ook op de weg te houden!!!!!!!


In Lage Vuursche doen we de volgende vorstelijke locatie aan, 'Kasteel Drakensteyn' ...

Prinses Beatrix kocht Kasteel Drakensteyn in 1959. Na een grondige verbouwing woonde zij daar van 1963 tot 1981. In 1981 verhuisde zij met prins Claus en haar drie zoons naar Den Haag.
Vrijwel iedereen rekende op haar terugkeer naar Lage Vuursche, begin 2014 was het zo ver. Toen nam prinses Beatrix weer haar intrek in het volledig symmetrische achthoekige huis.

De inwoners van het bosdorp maken zich niet zo druk: die zijn koninklijke dorpsgenoten wel gewend. Ze zagen prinses Beatrix en haar gezin geregeld wandelen, fietsen en paardrijden in de bossen.

Kasteel Drakensteyn staat net als Paleis Soestdijk symbool voor de band tussen Baarn en de Oranjes. Maar de historie van Drakensteyn gaat nog veel verder terug: in 1360 is er voor het eerst geschreven over een 'hofstede Drakensteyn'.

... om vervolgens hierna dé 'vorstelijke locatie''Paleis Soestdijk' te passeren.

Eén van de belangrijkste historische feiten voor Baarn is ongetwijfeld dat aan het eind van de Gouden Eeuw stadhouder Willem III de 'Hofsteede aan Zoestdijck' aankocht en er een jachtslot voor in de plaats liet bouwen (1674-1678). Sindsdien heeft het slot, dat later werd uitgebouwd tot Paleis Soestdijk, gediend als woning voor leden van het Koninklijk Huis.
In 1937 werd Paleis Soestdijk de woning van H.K.H. Koningin Juliana en Z.K.H. prins Bernhard. Zij hebben hier tot hun overlijden in 2004 gewoond. Er wordt gezocht naar een nieuwe bestemming van het paleis en de tuinen. In de tussenliggende tijd wordt het paleis en de tuinen opengesteld voor publiek.

Een bezoek aan Paleis Soestdijk voert naast het officiële en oudste gedeelte van het paleis, de representatieve stijlkamers, ook door enkele privé-vertrekken van de laatste bewoners; prinses Juliana en prins Bernhard.

Bij de Oranjerie in de bijzondere Engelse landschapstuin kun je terecht voor een drankje of een heerlijke lunch. Het is ook mogelijk om culturele evenementen en besloten bijeenkomsten, zoals bruiloften, conferenties en (internationale) topontmoetingen, in één van de paleiszalen te laten plaatsvinden.

De voorlaatste 'vorstelijke locatie' is 'De Naald van Waterloo' .

De Staten-Generaal waren kroonprins Willem Frederik van Oranje, de latere koning Willem II, zo erkentelijk voor zijn moed en vastberadenheid, dat hem Paleis Soestdijk én deze gedenkzuil werden geschonken.

Hij was het namelijk die in 1815 de eerste aanval van de Fransen afsloeg. Deze overwinning bij Brussel (Quatre Bras) ging vooraf aan de beroemde Slag bij Waterloo, waar keizer Napoleon verslagen werd.

In het opschrift van het monument lezen we als afzender: "Het dankbare vaderland". De slang, die zichzelf in de staart bijt en als een cirkel de opschriften omgeeft, is het zinnebeeld van de eeuwigheid.

Als laatste 'vorstelijke locatie' rijden we langs de 'Koninklijke Wachtkamer', gelegen aan de voorzijde van NS-station Baarn. Degene die met eigen ogen een indruk van de loge willen opdoen, zullen toch even moeten afstappen. Loop dan links om het hoofdgebouw naar spoor 1, rechts af, eerste, tweede en derde raam aan je rechter hand.
Benieuwd geworden? Bekijk dan onderstaand fimpje.
https://m.youtube.com/watch?v=uYaGxw99T34

Tenslotte, hopelijk voldaan van alle indrukken, weer de terugkeer naar Greenfield's. Nog wel even langs een aantal bijzondere villa's in Baarn zelf.





Zoals gebruikelijk staat op het aanvangspunt een kopje koffie/thee met een versnapering klaar. En natuurlijk is de versnapering deze keer een oliebol!

Op het eindpunt kan een ieder nagenieten van de toer onder het genot van een drankje met een borrelhapje.

Veel heb ik in de hand (gehad) bij het voorbereiden en maken van deze toertocht. Echter de weer- en wegomstandigheden op de dag zelf blijven, zeker in dit jaargetijde, een onzekere factor. Uiterlijk 4 (vier) dagen tevoren geef ik op de site aan of deze toertocht al dan niet geannuleerd wordt.

Laten we ook het jaar 2017 stijlvol afsluiten met een 'vorstelijke opkomst' van leden en natuurlijk ook niet-leden.



De inschrijving opent enkele weken voor het evenement. Op het moment dat deze geopend is wordt dit in dit topic aangekondigd.
Deelnemen aan dit evenement is niet alleen voorbehouden voor geregistreerde leden van ons forum. Het is een openbaar toerevenement.
Niet-leden betalen echter wel € 5,00 inschrijfgeld!
Heb je nog geen account op ons forum, registreer je dan via de knop "Registreren" in de menubalk.

Zodra de route in garmin (.gdb en/of .gpx bestand) beschikbaar is wordt deze in de download manager geplaatst, waarna dit hier wordt aangekondigd. 

De inschrijfpagina staat hier: www.fjr-club.nl/index.php?topic=12928.0

De route is tzt hier te downloaden: www.fjr-club.nl/index.php?action=downloads;cat=25

De deelnemerslijst staat hier: www.fjr-club.nl/index.php?topic=21444.0

Wil je reageren kan dat hier: www.fjr-club.nl/index.php?topic=21443.0

[@rjen]

Beschrijving is bekend

[ThunderSTreak]

Op 06-12-2017 is de mailing verstuurd aan geregistreerde clubleden.

[F(J)R-AnS]

Gezien de onzekere weg- en weersomstandigheden en de daarmee verwachte opkomst laten we de Oliebollentoer-2017 vervallen.

Volgend jaar weer een nieuwe kans.